Steeds meer mensen wonen in de stad en hebben niet hun eigen stukje grond. Binnen een stad worden veel stukken grond niet of nauwelijks gebruikt: braakliggende grond omdat een gebouw net is gesloopt, bermen langs wegen of een saai grasveld dat nauwelijks esthetische of ecologische waarde heeft. Zonde.
Een deel van de stadsmensen wil wel bijdragen aan een mooie of eetbare stad, maar wordt tegengewerkt door de eigenaren van de grond (vaak de gemeente). Ze nemen het heft in eigen hand met guerrilla gardening. Guerrilla gardening is het illegaal maken/verzorgen van een tuin op andermans grond zonder dat ze daar toestemming voor hebben gevraagd.
Ik ben helaas nog geen guerrilla gardener tegengekomen, maar het internet staat vol verhalen. Mensen die 's nachts een tuin aanleggen, soms met hulp van buurtbewoners en buren die voor koffie en koek zorgen. En na wat praten en uitleggen laat de politie ze vaak met rust. De projecten die gardeners ondernemen zijn soms klein (een verwaarloosde plantenbak) of groot (een hele tuin). Van een enkele plek in Utrecht heb ik het vermoeden dat ze daar zonder toestemming van de eigenaar zijn gekomen.
Het maakt mij blij dat mensen zich, zelfs op een illegale manier, willen inzetten om de stad groener te maken. Iedereen, mens, plant en dier, hebben baat bij een groenere stad. Als iedereen zijn tuin en balkon groener maakt, zijn we al een stap verder voor een leefbare stad. Als er ook nog mensen zijn, die andere terreinen aanpakken gaat het helemaal hard. Hoe raar het ook is, zelfs in Nederland worden initiatieven voor een groenere buurt nog niet aangemoedigd.
Voor wie een leuk boekje over dit onderwerp wil lezen, raad ik 'On guerrilla gardening' van Richard Reynolds aan. Hij geeft een mooie kijk in de boeiende wereld van guerrilla gardening met een hoop inspirerende verhalen. En als er spontaan pompoenen of appelbomen in Utrecht verschijnen, verbaasd me dat niks...
